Een spiritueel perspectief op Geert Wilders
We rijden met z’n allen rond op de snelweg des levens met een tank vol onverwerkt trauma. Het trauma is de brandstof die ons voortstuwt en aan de gang houdt. Het ego zit achter het stuur en behoedt ons voor wegversperringen en opstoppingen, ondertussen de navigatie in de gaten houdend; constant op zijn hoede voor wat er verderop zou kunnen gebeuren. Zolang we rijden, is er niets aan de hand. Maar stilstaan is gevaarlijk. Levensbedreigend zelfs. Straks start de auto niet meer en moeten we onder de motorkap kijken. Dat nooit! Dan nog liever met volle snelheid door rood, via de berm of nog net (of net niet) voor een aankomende trein langs.
We zouden ook best op een andere brandstof kunnen overstappen, maar zolang het gaat, gaat het. Waarom veranderen als het niet per se hoeft?
We werken onszelf liever dood dan dat we in alle rust onderzoeken wat ons nou eigenlijk drijft.
Trauma hebben we allemaal. En overlevingsstrategieën hebben we ook allemaal. In de meest positieve zin zorgt zo’n strategie voor bescherming. Het houdt alles wat het trauma zou kunnen aanraken (‘triggeren’) op afstand. Maar het is geen waterdicht systeem, want een beeld, geur of woord kan zomaar door de firewall heen breken en je uit het niets alsnog emotioneel raken. Dat is ook de bedoeling: dat je gaat inzien dat de strategie slechts een strategie is. En dat je er dan bewust voor kiest om het trauma op te zoeken en te doorvoelen, waardoor het oplost.
Je kunt het trauma wel in jezelf willen opbergen, maar er is ook nog een buitenwereld. Die spiegelt onze innerlijke wereld naar ons terug, inclusief trauma. Dit heet ook wel de Law of Correspondence, of ‘as within, so without’.1 Daarom komen steeds dezelfde types in je leven. Dat ligt niet aan die types, dat ligt aan de rol die ze hebben, namelijk jou via de fysieke werkelijkheid bewustmaken van wat er binnenin jou speelt. Als je iedere keer het gaspedaal indrukt en denkt: als ik maar hard genoeg ga, ben ik niet meer in te halen en ben ik van ze af, dan vlucht je voor het onvermijdelijke. Op een gegeven moment staan ze weer voor je neus, klaar om je helemaal de moeder te triggeren.
Als ik naar Geert Wilders kijk, zie ik iemand die zich volledig heeft afgeschermd van de buitenwereld. Je kunt zeggen dat dat logisch is, dat dat niet anders kan vanwege alle bedreigingen, maar je kunt niet zeggen dat hij het niet heeft zien aankomen. Als je fel tekeer gaat tegen wie of wat dan ook, kun je een felle tegenreactie verwachten. De boodschap die Paul Selig vaak doorkrijgt in zijn channelings luidt: what you damn, damns you back.2
Wilders heeft een sterke opvatting over de islam en onder sterke opvattingen zitten vaak sterke gevoelens. Hij heeft er destijds voor gekozen om bij zijn standpunt te blijven dat Turkije geen lid mocht worden van de Europese Unie, waardoor de VVD hem uit de partij zette.3 Het leek wel persoonlijk. En dat was het waarschijnlijk ook. Niet in de zin dat Turkije hem iets had aangedaan, maar in de zin dat de islam iets in hem naar boven haalde. Een getraumatiseerd deel dat diep in hem opgeborgen zat, maar via de buitenwereld naar hem werd teruggespiegeld.
Zo’n terugspiegeling is erg confronterend. De reflectie is dwars door al je verdedigingslinies heen gebroken en maakt je bewust van het trauma dat je in je draagt. Dat brengt een gevoel van onveiligheid met zich mee. Weerloosheid. Angst. Een overlevingsstrategie die vaak gekozen wordt om die angst weg te nemen, is het veranderen van je positie ten opzichte van wat je als bedreigend ervaart. Woede zorgt ervoor dat je dat machteloze gevoel bedekt met een gevoel van (schijnbare) controle. Je bestempelt de trigger (de islam in dit geval) als vijand en die ga je bestrijden. Wat Wilders probeert - en nogmaals: we doen dit allemaal -, is om zijn trauma op te lossen door de fysieke manifestatie van zijn trauma te bevechten.
Dat is hetzelfde als schreeuwen tegen een spiegel.
Zolang hij het trauma niet oplost, komt het in allerlei verschijningsvormen op zijn pad. Dat zijn in zijn ogen echter vijanden, die bestreden moeten worden en waartegen hij zichzelf moet beschermen. Of dat nou landen zijn,4 hoofddoekjes,5 Marokkanen6 of leden van zijn eigen partij.7
Dus het trauma probeert zijn aandacht te trekken door zichzelf via de buitenwereld naar hem terug te spiegelen, maar hij werpt overal barrières op zodat de reflecties hem niet kunnen bereiken. Alles en iedereen wordt op afstand gehouden. Zolang hij alleenheerser is van zijn partij, is hij veilig. Zolang hij de straat opgaat met een cirkel van stootkussens om zich heen, is hij veilig. Ook zijn haardracht hoort bij deze overlevingsstrategie. De blonde tooi fungeert als een soort bliksemafleider. Zolang mensen praten over zijn haar en niet over wie hij écht is, is hij veilig. De publieke figuur Geert Wilders is een facade voor de ware Geert Wilders die niet met zichzelf geconfronteerd wil worden.
Door zo te leven blokkeert hij zijn eigen bewustwordingsproces.
Maar de Law of Correspondence is niet voor één gat te vangen. Als de reflectie niet tot Wilders kan doordringen, dan moet Wilders maar aangespoord worden om naar de reflectie toe te bewegen. En dus werd de PVV de grootste bij de laatste verkiezingen.8 Er zit nu niets anders op dan zijn veilige ruimte te verlaten en zich te laten zien. Formeren. Onderhandelen. Samenwerken. Mocht hij premier worden, mensen ontvangen en bezoeken, buitenlandse staatshoofden de hand schudden. En hoe meer hij in de openbaarheid treedt, hoe beter de spiegel haar werk kan doen.
Dit zal hem ongetwijfeld de moeder gaan triggeren. De vraag is of hij de triggers zal toelaten in plaats van de tent uitvechten en de confrontatie met zichzelf zal durven aangaan.
Law of Correspondence | The 12 Universal Laws of Manifestation
Modern Manifestation with Bre Brown, 17 oktober 2021
The Kingdom: A Channeled Text
Paul Selig, 2021
‘Iemand moet laten zien dat hij de baas is’
NRC, 1 september 2004
Wilders: Turkije, blijf weg bij ons
NOS, 4 december 2015
Belasting op hoofddoekjes ‘gênant’
Het Parool, 17 september 2009
Wilders: Willen jullie meer of minder Marokkanen?
AD, 18 december 2014
Hero Brinkman stapt uit PVV-fractie; alleen verder
AD, 20 maart 2012
Prognose Tweede Kamerverkiezingen 2023: PVV wordt de grootste partij met 37 zetels
Business Insider, 23 november 2023